Үҙе өйләндерҙе лә ... ташланы

Эш буйынса барғанда уйламағанда Уның менән таныштым. Йөрәгем, йәнем-тәнем шунда уҡ әллә нимә эшләне. Минән ун йәшкә өлкән, иренән айырылған, ике балаһы бар. Ипләп кенә һораштыра башланым. Яңғыҙы йәшәй, бер кем менән осрашмай. Өс айҙан ашыу артынан йүгерҙем. Көскә ҡаратып алдым. Төндәрен генә миндә осраша башланыҡ. Унан балалары менән танышып үҙ кеше булып киттем. Өйләнешергә әллә нисә тәҡдим иттем. Юҡ, ҡырҡа баш тартты. Етмәһә: “Һиңә өйләнергә кәрәк, атай булырға, балалар үҫтерергә”,-тип йәнемде үртәй.