Беҙҙең алда ташлама инде!..

Ошо хәлде әле лә һағынып иҫкә алам. Яҙғыһын эштән ҡайтып барам. Кис. Ҡаршыма өс эсеп алған ир килә. Шул саҡ береһе минең ҡаршыма туҡтаны. Ҡотом осто. Етмәһә тирә-яҡта бер кем дә юҡ. Шул саҡ ул миңә бер шәлкем сирень һуҙҙы. “Беҙҙең алдыбыҙҙа уҡ ташлама инде, һылыу. Күҙеңдән юғалғас ташларһың”,-тине. Мин ҡайҙа инде ташлау! Беренсенән, эштән арып, һуңлап ҡайтып барам. Икенсенән, миңә һуңғы тапҡыр ир кешенең сәскә бүләк иткәнен дә хәтерләмәйем. Ә иң мөһиме – миңә бер ҡасан да һылыу тип өндәшкәндәре юҡ ине әле!. Сиренде өйҙә вазаға ултыртып ҡуйҙым да, һулый башлағас китап араһына һалып киптерҙем. Бына шулай – бәхет өсөн күп тә кәрәкмәй икән ул.