Фәриҙә Мөхәмәтова.

Мин Башҡортостан тигән иң матур, иң хозур, текә, ғорур, баһадирҙай олпат, имән ағасындай ныҡ, башҡорт ҡыҙындай һомғол, бал ҡортондай гөрләп торған илдә йәшәйем.

Минең Башҡортостаныма тиңләшерлек ер юҡтыр, тип уйлайым.

Ҡыҙылым һуҙылып ята,

Баймағымда - бай яғымда

Һаҡмарым тулҡынлана.

Ә күлдәрем - улары бит, әйтерһең дә, егет менән осрашырға килгән зәңгәр күҙле, зәңгәр күлдәкле оялсан бер ҡыҙ. Ҡайындарым, һуң ҡайындарым, тау итәгенә уйынға сыҡҡан ҡыҙҙар кеүек шыбыр-шыбыр киләләр. Тауҙарым - Уралым менән Ирәндегем башҡорт егеттәрендәй ныҡ баҫып торалар. Халҡым ошо матур илдә гөж килеп тормош көтә. Олатай-өләсәйҙәргә баш эйә, уларға дан йырлай, ә балалар атай-әсәйҙәрҙе хөрмәт итә, уларҙы ҡәҙерләй. Илем өсөн иң шәбе тыныс йәшәү, татыу булыу. Матур ҡыҙҙарың һәм батыр улдарың һине һис ҡасанда бер кемгәлә бирмәҫ, һиңә дан йырларҙар һәм донъя көтөрҙәр.

Башҡортостаным һиңә минең иманым камил!