Оҙон сәс булһа – ҡырҡырға,
Бөҙрә булһа – турайтырға,
Теннис, баскетбол, бассейн,
Көн һайын йырлай, көлә...
Телевизор – йылтыр йәшник,
Һин ҙур үҫтең, бала түгел,
Картуф ҡына уйлап тормай,
Нисә йыл “күсмәй ултырған”
Бер синыфта, бахыр, тиеп,
Бер тапҡыр ҙа түрә булып ҡарамаған,
Ҡарар ҡабул итеүҙәрҙе аңламаған,
“Эйе” һәм “Юҡ” араһында аҙамаған,
“Ҡотоп” менән “өмөт” юлын һанламаған,
Бөгөн һүгә интернетта түрәләрҙе,
Бөттө, шиңде, юғалды тип, түрә кәре,
Әйтерһең дә түрә уның һөйгән йәре:
Йә яратам, йә яман һүҙ әйтәм хәҙер.
Әйтерһең дә ул түрәнең берҙән-бере,
Уның ғына һүҙе менән түрә тере,
Әйтерһең дә тик Ул әйтә халыҡ һүҙен,
Кетәктәге тауыҡты ла күрә күҙе...
Хыялы бер ул тауыҡтың – күкәй һалыу,
Аҙаҡ ғорур кетәгенә менеп баҫыу,
Төштәрендә генә бейек осоп ҡарау,
Өй башына күтәрелһә әле ярай.
Тауыҡ күрә кетәгенән һарай эсен,
Ҡарар ҡабул итә гелән үҙе өсөн,
Һыйыр, һарыҡ, кәзә нисек йәшәһә лә,
Иҫе китмәҫ, тауыҡ түкмәҫ хәләл көсөн.
Әммә көн дә ҡыт-ҡытҡылдап хәбәр түгер:
“Күпте күреп, күп уйлаған түрә түгел,
Халыҡ өсөн күп тырыштым әле үҙем!”
Халыҡ тыңлар Тауыҡ түгел, Түрә һүҙен
Ишетер тик күп исергән халыҡ ҡына,
Ишетмәгән булыр түрә һүҙен бары тауыҡ ҡына,
Ҡыт-ҡытҡылдар бер күкәйен һалып ҡына!
Ултыр, тиҙәр, ҡыҫып ҡына,
Уйлай китһәң арт һанға ла
Һай, афарин, йырлайһың бик матур, тинем,
Ә ишәгем бит ышанған һүҙҙәремә –
Иҫәр менән иҫәр булғың килһә,
Ул ни әйтә, шуны үтәү етә.
Иҫәр ҡоторғанда “һыу уртлауы”-
АҠЫЛ, әммә бәғерҙәрҙе өтә.
Йүгерәләр, ҡыт-ҡыт килеп,
Мин – яңғыҙ, яңғыҙ, тиеп...
Егеттәр хәле мөшкөл, тип,
“Күңел тартмай”, йә “теш үтмәй”,
Кеҫәһе “тар”, һыймайбыҙ...
Нисек теләй, шулай булып,
Беҙгә бик күп кәрәк түгел,
Ҡайҙан таптың һуң, тиле, тип,