БӘХЕТ ТУРАҺЫНДА ХИКӘЙӘТ

—Ниңә һин был тиклем дә бәхетһеҙ? Тормош бит матур! ― тип ул уны туҡтата.
— Балаларым һәм ейән-ейәнсәрҙәрем бәхетле булһын өсөн хәсрәтләнәм. Минең ата-бабаларым да шулай иткән. Беҙҙең бәхет өсөн ғазапланып ғүмер иткән. Олатайым менән атайым да ошолай хәсрәтләнеп йәшәне. Мин дә хәсрәтләнеп ғүмер итәсәкмен. Балаларым ғына бәхетле булһын! ― тип ул яуап ҡайтара.
— Ата-бабаларың араһында береһе генә булһа ла бәхетле ғүмер кисерә алдымы һуң?
— Юҡ, әммә минең балаларым мотлаҡ бәхетле буласаҡ!

Аҡыл эйәһе уйланып тора ла былай ти:
― Белемһеҙ белемгә өйрәтә алмаған кеүек һуҡыр сысҡан бөркөткә тәрбиә бирә алмаҫ. Башта үҙең бәхетле булырға өйрән, унан ғына балаларыңды нисек итеп бәхетле итергә икәнен аңларһың.

Ысынлап та, балалар улар көҙгө менән тиң бит ул. Беҙ ҡыланғанды улар ҙа ҡылана. Бәхетле булайыҡ һәммәбеҙ.
Эльмира Кейекҡужина тәржемәһе.