Көн дә уҡыла торған доғалар

КӨНДӘ УҠЫЛА ТОРҒАН ИҢ КӘРӘКЛЕ ДОҒАЛАР

-«БИСМИЛЛӘӘҺ», 

-«БИСМИЛЛӘӘҺИР- РАХМӘӘНИР-РАХИИМ» —телебеҙҙән төшмәһен, һәр эшебеҙҙә, һәр хәлебеҙҙә юлдаш булһын. 

-РАДЫЙТҮ БИЛЛӘӘҺИ 

РАББӘН ВӘ БИ МҮХӘММӘДИН РАСҮҮЛӘН ВӘ БИЛ-ИСЛӘӘМИ ДИИНӘН. 

-Таныҡлыҡ ҡыламын, Аллаһтан башҡа илаһ юҡ. Мөхәммәд уның ҡоло э-э-эй Расүле. Ул — берәү генә, уның дуҫы ла, тиңдәше лә юҡ. Мин Раббы булараҡ — Аллаһынан, алдан күрә белеүсе булараҡ — Мөхәммәдтән һәм дин булараҡ — Исламдан разый булдым) тигән кешенең дә гөнаһтары ғәфү ителер. 

-ҺӘР БЕР ЭШ БАШЫНДА 

-Ниндәй генә эшкә тотонһаҡ та, башында 

«Бисмилләәһ», йәиһә «Бисмилләәһир- рахмәәнир-рахиим» – тип башлаһаҡ, беҙ был эште дин тотҡан ғәмәлгә әйләндерәбеҙ, Аллаһу Тәғәләнең бәрәкәтен һорап ишек ҡағабыҙ. 

-Әр-Рахмәән — был донъяла һәр кемгә сикһеҙ мәрхәмәтле, 

-Әр-Рахиим — ахирәттә бары тик дини ҡолдарына мәрхәмәтле булыусы. 

-«Бисмилләәһ», «Бисмилләәһир- рахмәәнир-рахиим» —телебеҙҙән төшмәһен, һәр эшебеҙҙә, һәр хәлебеҙҙә юлдаш булһын. 

-ШӨКӨР ИТҮ – НИГЪМӘТНЕ АРТТЫРА 

-«ӘЛХӘМДҮЛИЛЛӘӘҺ», 

_«ӘЛХӘМДҮЛИЛЛӘӘҺИ РАББИЛ-ГӘӘЛӘМИИН». 

-Әл-хәмдү — чиксез мактау һәм шөкер; 

-Лилләәһи — Аллааһуга; Раббил-гәәләмиин — галәмнәрнең Раббысына. 

«ӘЛХӘМДҮЛИЛЛӘӘҺИ РАББИЛ-ГӘӘЛӘМИИН» — иң олуг шөкер догасы. Аны һәр эшнең ахырында әйтсәк, күңелдән һәм тел белән мөмкин кадәр күбрәк кабатласак, Раббыбыз риза булыр, нигъмәтләрен арттырыр. 

-АШАР АЛДЫННАН 

_-Бисмилләәһир- рахмәәниир-рахиим. «ӘЛЛААҺҮММӘ! БӘӘРИК ЛӘНӘӘ ФИИ МӘӘ РАЗКОТӘНӘӘ ВӘ КЫЙНӘӘ ГӘЗӘӘБӘННӘӘР». 

Әй Аллаһым! 

-Бәәрик ләнәә — бәрәкәтле ҡыл беҙгә; фии мәә разәкътәнәә — нәрсәләр менән беҙҙе ризыҡландыраһың; 

Ашап бөткәс: 

-ӘЛХӘМДҮ ЛИЛЛӘӘҺИЛ- ЛӘЗИИ ӘТоГӘМӘНӘӘ ВӘ СААКАНӘӘ ВӘ ҖӘГӘЛӘНӘӘ МИНӘЛ-МҮСЛИМИИН. 

-Әлхәмдү лилләәһил-ләзин — маҡтау шөкөр шул Аллаһуға; әтогәмәнәә — ашатты беҙҙе, үәсааканәә — һәм эсерҙе беҙҙе үә җәгәләннә — һәм беҙҙе ҡылды; минәл-мүслимин —мосолмандар. 

-ӨЙДӘН ЧЫККАНДА 

-Бисмилләәһ. 

-ТӘВӘККӘЛТҮ ГӘЛӘӘ АЛЛААҺ. ЛӘӘ ХӘҮЛӘ ЛӘӘ ВӘ ЛӘӘ КУВВӘӘТӘ ИЛЛӘӘ БИЛЛӘӘҺ. 

-Бисмилләәһ — Аллаһ исеме менән; Тәвәккәлтү — ике төрлө мәғәнәле ҡылдым; гәләллааһ — Аллаһуга; ләә хәүлә — юк хәл, вә ләә куввәәтә — һәм юк куәт; илләә — фәкать; Билләәһ — Аллаһуда гына. 

-Өйдән чыккач, шуны укыган кеше Аллаһның сагы астына керә, аны өенә кайтып кергәнче фәрештәләр саклап йөртә. 

-КӨЧ-КУӘТ БИРӘ торган зекер 

-ЛӘӘ ХӘҮЛӘ ВӘ ЛӘӘ КУВВӘӘТӘ ИЛЛӘӘ БИЛЛӘӘӘҺ. 

-Бу зикер-дога җәннәт хәзинәсеннән. Ул кешегә көч-куәт бирә, шайтан зыяныннан саклый. Иманлы кешеләргә иң азы 100 тапкыр әйтергә кирәк. 

-ҖӘННӘТне СОРАУ ӨЧЕН 

-ӘЛЛААҺУММӘ ИННИ ӘС-ӘЛҮКӘЛ-ҖӘННӘТӘ ВӘ ӘГУҮЗҮ БИКӘ МИНӘННӘӘР. 

-Әллааһуммә — әй Аллаһым; 

-иннии — хакыйкатьтә мин; 

-әс-әлүкә — сорыйм Синнән; әл-җәннәтә — җәннәтеңне; вә әгуүзү — һәм сыенамын; Бикә — сиңа; мин-әннәәр — ут газабыннан. 

-Иртәле-кичле бу доганы 3 тапкыр әйтүчегә кыямәт көнне җәннәт: «Йәә Рабби, ул Синнән җәннәтне сорады, аны җәннәткә керт»,— диячәк. Ә җәһәннәм исә: «Ул Сиңа җәһәннәмнән сыенып дога кылды, аны утка салма»,— диячәк. 

-ТӘҮБӘ ДОГАСЫ 

ӘСТӘГЪФИРУЛЛААҺӘЛ ГӘЗЫЙИМ ВӘ ӘТҮҮБҮ ИЛӘЙҺИ. 

-Әстәгъфируллааһә — Аллаһның гафу итүен сорыйм; әл-гәзыйим — чиксез Бөек; вә әтүүбү — һәм тәүбә кылам; Иләйһи—Аның алдында. 

-Чиксез бөек Аллаһның гафу итүен сорыйм һәм Аның алдында тәүбә кылам. 

-Сөекле Пәйгамбәребез салләллаһу галәйһи вә сәлләмнең бер хәдисендә:_ 

-«Мин көненә 100 тапкыр Аллаһның гафу итүен сорыйм һәм Аның алдында тәүбә кылам», — диде. Мөселманнар бу тәүбә-истигъфарны иртәле-кичле 100-әр тапкыр кабатларга, мөмкин булганда күбрәк әйтергә тырыша. Чөнки тәүбә-истигъфарны күбрәк әйтү Аллаһның мәхәббәтенә якынайта, ризыкны арттыра, бәрәкәт бирә, җанны чистарта.