Тәлмәрйен

Һәр кемебеҙ уҡырға тейешле риүәйәт

Бер көндө тәлмәрйендәр үҙ-ара ярышырға булған. Тау үренә беренсе булып менергә теләгәндәр байтаҡ ҡына йыйыла. Уларҙың һикерәңләп, бер-береһен уҙырға маташҡанынан ҡыҙыҡ табып көлөргә бик күп йәнлек тә килә.

Стартҡа команда бирелеү менән йәнлектәр эсен тотоп көлә башлай:

- Ҡарағыҙ, ҡарағыҙ, улар бит хәҙер ярты юлға ла етә алмаясаҡ, ҡолап төшөп бөтәләр!..

- Тауға менеү һеҙҙең өсөн түгел шул!...

- Был мәхлүктәр бер ҡасан да ҡаяға менеп етә алмаясаҡ!...

Үҙҙәрен мыҫҡыл итеүгә түҙә алмаған тәлмәрйендәр, хәлдәре бөтөп, бер-бер артлы түбән тәгәрәп төшөп бөтәләр. Араларында берәү генә тырышып-тырмашып теләгәненә ирешә.

Барыһы ла аптырауға ҡала: “Нисек инде бәләкәй генә йән эйәһе кескәй генә аяҡтары менән бейек тауға менә алды?!”

Төшкәс, тәлмәрйендәрҙең береһе уның янына бара ла: “Ҡая үренә менеү серең менән уртаҡлаш әле”, - тип үтенә.

Ә уның сере ябай ғына: тәлмәрйен һаңғырау була... Ул йәнлектәрҙең мыҫҡыллы һүҙҙәрен береһен дә ишетмәгән һәм барыр юлынан тайпылмаған.

Риүәйәттең хикмәте шунда: һинең үҙеңә булған ышанысыңды бөтөрөргә, юҡ итергә тырышҡан кешеләрҙе бер ҡасан да тыңлама! Улар һинең хыялыңды, шатлығыңды урлай!

(Лена Абдрахманова)