Йоҡла, хайуан!

Төнгө ун ике тирәһе. Атайым менән залда телевизор ҡарап ултырабыҙ. Ҡапыл әсәйемдең: “Бар йоҡла, хайуан!”-тигәнен ишетеп ҡалдым. “Әсәй, иртәгә шәмбе бит. Ултырам әле”,-тигән булдым аптырап. Әсәйем уфтанып: “Бына шулай, балаңды яратып үҫтерәһең-үҫтерәһең, ә ул һинең бесәйгә әйткән һүҙҙәреңде үҙенә ҡабул итә”,-тине үпкәләп. Шул саҡ атайым: “Балаңды белмәйем, ә мин ҡурҡҡандан һуң яңы тын ала башланым әле”,-тимәһенме! Әсәй беҙҙең менән ике көн һөйләшмәне.

Йоҡла, хайуан!